Na ostatnim spotkaniu nauczanie dla naszej wspólnoty poprowadziła Katia. Jako, że jesteśmy w roku Słowa i oczekujemy przełomów w czterech sferach naszego życia, tj. relacji, zdrowia, finansów i służby, Katia przybliżyła nam jedną z rzeczywistości. Pochylając się nad tekstem z Mądrości Syracha 6, 16 – 17, mogliśmy zobaczyć, że przyjaźń jest BOŻĄ OBIETNICĄ. Nie możemy myśleć w sposób, że wszyscy mogą mieć przyjaciół tylko nie ja. Pragnieniem Boga jest to abyśmy trwali w dobrych relacjach. W kontekście tego rozważaliśmy znany nam także tekst Mk 1, 1 -12. Katia pokazała nam przyjaźń z dwóch perspektyw. Pierwsza, to ta gdy to ja jestem niesiony, sparaliżowany, chory, słaby. Bardzo mocno wybrzmiało aby nie przerzucać wszystkich trudności na jedną osobę. To BÓG ma nieograniczone siły i jest w stanie przyjąć na siebie całe nasze cierpienie i słabość. Żadnej relacji nie możemy „ubóstwić” gdyż żaden człowiek nie jest w stanie przyjąć „boskiego” ciężaru. Z drugiej zaś strony Katia zwróciła uwagę na rzeczywistość kiedy jesteśmy osobami, które pomagają. Warto zadać sobie pytanie czy czasem dana relacja mnie nie wypala, czy osoba, którą się zajmuje nie pochłania mnie w całości a co za tym idzie, staje się jej „zbawicielem”. Trzeba obserwować czy osoba, której pomagam zmienia się, czy może stoi cały czas w miejscu, a nam brakuje już siły. To co warto przemyśleć sobie po całym nauczaniu, to jakiego przełomu oczekuje w sferze relacji ? Czy wiem ?
